υπερθεμιστοκλής

ὁ, Α

(κατά τα Ανέκδοτα Βεκκήρου) «ὁ ὑπὲρ Θεμιστοκλέα τῇ σοφία».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + Θεμιστοκλῆς].